Jun'18 Oud en jong
Oud en jong
Regelmatig volg ik trainingen en workshops in het kader van mijn ontwikkeling. Voor mij is ontwikkeling een blijvend iets, omdat ik in mijn beleving nooit ben uitgeleerd. Zodoende stuitte ik op een training ‘Persoonlijke ontwikkeling’ welke mij aansprak. Toen ik het inschrijfformulier wilde invullen en mijn leeftijd op moest geven (62), zag ik tot mijn grote verbazing/ teleurstelling dat alleen mensen tot 55 jaar welkom waren. Dit voelde heel naar, eigenlijk de eerste keer dat ik zo hard geconfronteerd en beperkt werd, als gevolg van ouder worden. Ik voel mij namelijk vol in het leven staan, nog steeds in ontwikkeling en helemaal niet oud.
Het lijkt hierdoor alsof ouderen afgeschreven worden na een bepaalde leeftijd, terwijl zij mijns inziens van onschatbare waarde zijn voor onze samenleving. Jong en oud kunnen zoveel van elkaar leren en elkaar juist aanvullen, de één kan niet zonder de ander.
Levenswijsheid en onbevangenheid vormen een mooie balans.
Meetellen
Veel ouderen hebben het idee dat ze niet meer meetellen in deze samenleving. Ieder mens heeft het verlangen om van betekenis te zijn voor een ander, het idee te hebben dat je niet voor niets leeft. Ook ouderen hebben dat verlangen, dat houdt niet op als je oud, ziek of gehandicapt bent.
Er is een tijd geweest en in bepaalde bevolkingsgroepen is dat nog steeds zo, dat ouderen werden/ worden gezien als wijs en zij aanzien hadden/ hebben. Het zou mooi zijn wanneer er in onze samenleving meer verbinding komt tussen ouderen en jongeren, beiden zouden daarbij kunnen groeien en bloeien. Vraag je af wat jij kunt doen om dichter bij de ander jong/ oud te komen om zodoende het mooiste uit beiden te halen. Wat heb jij nodig om die verbinding aan te gaan en te houden?
Besef als jongere dat iedereen, op een gegeven moment de 55 jaar voorbijgaat. Bedenk hoe jijzelf zou willen dat er dan met jou om wordt gegaan. Oude mensen weten hoe het is om jong te zijn, jonge mensen weten niet hoe het is om oud te zijn. Besef als oudere dat ieder zijn/ haar eigen weg heeft te gaan, met vallen en opstaan en dat je bepaalde zaken niet moeten willen of kan voorkomen. Ook ik trap nog weleens in die valkuil en realiseer mij dan, vaak pas achteraf dat dit niet handig is, hoe goed bedoeld ook. De tragedie van ouderdom is niet dat men oud is, doch dat men zich jong voelt. Bedenk als oudere hoe jij jouzelf en je waarde kunt laten zien en in contact kunt komen met anderen, zowel jong als oud.
Een mens is in mijn beleving pas oud, wanneer die zich niet verder ontwikkelt en geen belangstelling (meer) heeft voor zijn omgeving. Het maakt niet uit hoe oud je bent, het maakt wel uit hóe je oud bent.