Verschil man-vrouw
Er is weinig bekend over de verschillen tussen mannen en vrouwen met AD(H)D, terwijl de ervaring in mijn praktijk is dat deze verschillen er wel degelijk zijn. Er zijn sowieso verschillen tussen mannen en vrouwen, dat maakt het evident dat deze er ook zijn tussen mannen en vrouwen met AD(H)D, dit verschilt per individu. Vrouwen met AD(H)D vallen meestal minder op dan mannen met AD(H)D. In mijn praktijk ervaar ik dat vrouwen met AD(H)D zich over het algemeen meer verantwoordelijk voelen voor eventuele aanwezige relatieproblemen en de organisatie van het gezin. Daarbij lijken zij eerder bereid te zijn naar zichzelf te kijken dan mannen met AD(H)D.
Vrouwen met AD(H)D staan over het algemeen meer open om met zichzelf aan de slag te gaan, zij lijken zich kwetsbaar op te willen stellen. Mannen met AD(H)D zoeken de oorzaak van eventuele relatieproblemen vaak in eerste instantie bij de partner zonder AD(H)D. Een mannelijke partner met AD(H)D ervaart over het algemeen meer steun van zijn vrouwelijke partner zonder AD(H)D. Dat is bij vrouwen met AD(H)D over het algemeen minder. Dit maakt dat vrouwen met AD(H)D regelmatig op de tenen lopen om alles in goede banen te leiden, zij trachten alles zeer gestructureerd te doen (zeker wanneer er kinderen zijn), vaak naast een baan. Dit is voor hen, gezien de AD(H)D een enorme uitdaging. Zij kunnen dan de neiging hebben om perfectionisme te ontwikkelen, zijn vaak uitgeput en lopen risico op burn-out.
Mannen lijken meer moeite te hebben met het toegeven van hun (AD(H)D-) gedrag dan vrouwen met AD(H)D. Mannen met AD(H)D kunnen regelmatig moeilijk gedrag, verslavingen en agressie vertonen. Vrouwen met AD(H)D lijken soms meer te last te hebben van stemmingswisselingen, angst, depressie, schuldgevoelens en een laag zelfbeeld. Overigens kunnen bovenstaande uitingen bij beiden voorkomen! Daarbij kunnen vrouwen met AD(H)D meer last hebben van hun hormonen, bijvoorbeeld voor de menstruatie, wat ook invloed kan hebben op de stemming.
Er is onderzoek gedaan (UPC KULeuven) naar stemmingsklachten bij vrouwen mét en bij vrouwen zónder AD(H)D. Daaruit bleek dat vrouwen met AD(H)D in de week voor de menstruatie (PMS), meer en ernstiger stemmingsklachten hebben, van prikkelbaar tot soms depressies. Dit speelt ook een rol na de bevalling en in de overgang. Dit schijnt samen te hangen met de daling van de hormoonspiegel in deze perioden. Mogelijk is er een interactie tussen een laag estradiol voor de menstruatie, in combinatie met een lage dopaminespiegel bij AD(H)D, waardoor de klachten ernstiger zijn dan bij vrouwen zonder AD(H)D. Meer onderzoek hiernaar is gewenst. Het is aan te raden dit te bespreken met een arts, zodat de (AD(H)D) medicatie hierop aangepast kan worden en waar nodig, aanvullende medicatie voorgeschreven kan worden.
AD(H)D is voor 75% erfelijk, dat wil zeggen dat ook de kinderen van mensen met AD(H)D een verhoogde kans hebben op AD(H)D of een andere ontwikkelingsstoornis. Dit kan dan veel aandacht van de moeder met AD(H)D vragen en kan voor haar dan als extra belastend worden ervaren.