Juni'12 Tegenstellingen
Het leven bestaat uit (grote)tegenstellingen. In één week geboorte en dood beleven, veroorzaakt een rollercoaster van gevoelens. Gevoelens van blijdschap, dankbaarheid, liefde, verwondering, vermengd met gevoelens van verdriet, boosheid, machteloosheid en verwarring. Leven en dood, donker en licht, vreugde en verdriet. Dit zijn de verschillende kanten van ons leven die bij elkaar horen.
Wanneer alle gevoelens er mogen zijn, je ze mag voelen en beleven op het moment dat ze er zijn, dan kunnen ze ook weer gaan en kan het leven weer enige kleur, zin en een doel krijgen, waar veel kracht uit kan worden geput.
Vaak schamen mensen zich ervoor dat ze na groot verlies zich, naast intens verdriet, ook blij en dankbaar kunnen voelen. Deze prettige gevoelens worden dan onderdrukt omdat dit niet 'hoort' (ook niet t.o.v. de buitenwereld), zij schrikken er ook zelf van en voelen zich er schuldig over.
Tegen onszelf praten doe wij de hele dag. Het gaat erom wat we tegen onszelf zeggen en vooral hoe wij dat doen. Wanneer iemand zich bijvoorbeeld onzeker of depressief voelt, zegt diegene vaak de meest vreselijke dingen tegen zichzelf. Teveel mensen denken dat ze overgeleverd zijn aan deze gedachten en zij deze niet kunnen veranderen. Op dat moment vereenzelvigt iemand zich met deze gedachten en voelt en gedraagt die zich als zijn gedachten.
Je kunt leren om deze (vaak destructieve) gedachten te veranderen bijvoorbeeld i.p.v. op een deprimerende, irriterende toon tegen jezelf te zeggen 'Oohh wat gaan het slecht met mij….', kun je tegen jezelf op een grappige, of ontspannen toon zeggen: 'Hoe kan ik ervoor zorgen dat het beter met mij gaat?' Vertel jezelf hoe jij je wél wilt voelen.
Signaleer wanneer je nare gedachten hebt en zeg STOP! in je hoofd, desnoods hardop. Vraag je dan vervolgens af: Hoe wil ik me wel voelen..? en wanneer heb ik dat gevoel voor het laatst gevoeld? Wat gebeurde daar? Wat deed ik toen? Met wie was ik? Waar was ik? Waar in mijn lichaam voel ik dat gevoel? Dit heet 'patroon doorbreking'. Zodra je ergens anders aan denkt, stopt de vorige gedachte en kun jij je brein bewust en opzettelijk een andere richting op sturen. Het brein kan echter nooit een woord of zin verwerken zonder de ervaring te voelen in het lichaam, druk gevoelens dan ook nooit weg.
Wij zijn niet onze gevoelens, gedachten of gedrag, we hebben ze. Dit betekent dat we zelf ervoor kunnen kiezen hoe wij ons willen voelen, ongeacht de situatie of omstandigheden, hoe moeilijk dit soms ook is. Dit wil zeggen dat niet de omstandigheden of gebeurtenissen hoeven te bepalen hoe wij ons voelen, het is de manier waarop wij kijken naar en denken over deze omstandigheden of gebeurtenissen. Die manier bepaalt hoe we ons erover voelen en hoe wij ermee omgaan. De manier waarop wij een gebeurtenis interpreteren is mede afhankelijk van ervaringen die wij eerder in ons leven hebben opgedaan.
Wanneer alles er mag zijn en iemand zichzelf toestaat om verdrietige gevoelens en ook prettige gevoelens (evt. door het verdriet heen) op de momenten dat deze zich aandienen werkelijk te mogen (door)voelen, dan kan iemand wanneer die dit zelf wil, ervoor kiezen hoe die zich op dat moment wil voelen zonder zich daar schuldig over te hoeven voelen.
Tegenstellingen zijn juist het mooie en tegelijkertijd ook het verwarrende van het leven. Mijn overtuiging is dat alles wat er gebeurt hoe naar dan ook, altijd gebeurt met een bepaalde onderliggende positieve reden, ook al snappen wij vaak (op dat moment of ook later nog) niet wat het positieve ervan is. Hoe naar, verdrietig etc. sommige dingen ook kunnen zijn, wij bepalen zelf of wij ons erdoor laten verzwelgen of dat wij ervan ‘groeien’. Niemand heeft er iets aan om zich te laten overmeesteren door verdriet, boosheid of andere nare gevoelens.
De boodschap is: Voel alles wat er is, doorleef het elke keer weer, waak er tevens voor dat je niets wegdrukt, je er niet mee vereenzelvigt en dat je er niet in blijft hangen.