Okt'24 Erkenning

Waar zij/ haar staat kan ook hij/ hem gelezen worden

Erkenning

Onze basisbehoeften                                                                                                     

• Basisveiligheid (je veilig en welkom voelen)                           
• Verbondenheid/ liefde (ervaring van warmte, liefde, verbinding en zorg)
• Autonomie (het idee hebben het zelf te kunnen en mogen doen, een eigen identiteit te hebben)
• Erkenning/ (zelf)waardering (zie hieronder)
• Zelfexpressie (uitdrukken van je mening en gevoelens naar anderen, zonder knellende regels, spontaniteit)
• Groei (jezelf ontwikkelen)
• Redelijke grenzen (ruimte voor impulsen, met grenzen, zodat een liefdevolle experimenteer ruimte ontstaat. Voldoende begrenzing helpt om jezelf te accepteren in al je mogelijkheden en beperkingen)
• Bijdragen, delen en geven (Missie= Hoe kun jij, vanuit jouw toegevoegde waarde, het verschil maken voor het grotere geheel)

De behoefte aan erkenning of waardering
Wanneer je tot je achtste levensjaar in één (of meerdere) van deze behoeften niet bevredigd bent, ga je er (onbewust) alles aan doen om dit in je verdere leven alsnog buiten jezelf te halen, dat kunnen dan je drijfveren worden. Wanneer je je hier niet bewust van bent, kan dit uiteindelijk tegen je gaan werken en kan dit je valkuil worden. Het zijn dan levenslange patronen in het denken, voelen en gedrag, die ondermijnend en destructief voor de persoon zelf en anderen kunnen zijn. Je kunt daar gefrustreerd, ziek, burn-out, etc. van raken.

Mensen die op meerdere onderdelen van de basisbehoeften, voor hun achtste jaar (om wat voor reden dan ook), niet aan hun trekken zijn gekomen en zich daar niet bewust van zijn, zijn vaak tot (ver) in de volwassenheid bezig met ‘overleven’. Zij zijn sterk afhankelijk van anderen en zijn minder geneigd en bereid om zelfstandig te denken. Ze lijden aan angsten en onzekerheden, twijfelen aan zichzelf, houden niet van verandering en durven geen risico’s te nemen, zijn vaak reactief en zien overal beren op de weg. Of ze zijn nooit tevreden over zichzelf en doen steeds harder hun best om bevrediging te krijgen van anderen.
De manier waarop mensen onbewust waardering, respect en erkenning buiten zichzelf denken te kunnen halen, gebruiken daar verschillende technieken voor, zoals

• pleaser gedrag, gebeurt voorwaardelijk en dat leidt uiteindelijk altijd tot teleurstelling.
• het hard werken aan status en aanzien en of verzamelen van materiële zaken, zoals een mooie auto, dure vakanties etc.
• ten koste van een ander; door te veroordelen, roddels e.d.

Wanneer je je hier bewust van bent of wordt, dan kun je gaan werken aan het zelf invullen van je behoefte(n). Jezelf erkenning geven en waarderen, maakt dat je zelfvertrouwen krijgt. Op deze manier maak je jezelf onafhankelijk van anderen, mag je authentiek zijn en zal je zelfverzekerder in het leven staan.

Dit betekent dat je met respect met jezelf omgaat, door jezelf te zien, horen, te laten zien en horen, te accepteren, waarderen, erkennen en door van jezelf te houden. Ga met jezelf om zoals je met jouw beste vriend(in) om zou gaan. Maak jezelf niet afhankelijk van anderen en zorg goed voor jezelf. Als volwassene ben je zelf verantwoordelijk voor de keuzes die jij maakt en de gedachten, het gevoel en gedrag wat daarbij hoort.

Wees zelf verantwoordelijk voor je eigen behoeften en maak je niet afhankelijk van een ander. Wees je bewust van je behoeften! Zorg dat je je eigen behoeften in kunt vullen. Erkenning van buitenaf lijkt leuk en er is natuurlijk niets mis mee, het kan ons motiveren en een lekker gevoel geven. Helaas is dit gevoel meestal oppervlakkig en kortdurend.

Erkenning geven
Erkenning geven kan voelen als het verzwakken van je eigen positie, terwijl juist het geven van erkenning aan een ander, helpt om jezelf erkend te voelen. Bijvoorbeeld: Mevrouw komt thuis en vertelt aan haar man wat een drukke dag ze heeft gehad. De man reageert hierop met te vertellen dat ook hij een zware dag heeft gehad en ook heel veel heeft gedaan. Hierdoor kan de vrouw zich miskend voelen. Dit kan bij haar overkomen alsof de man lijkt te denken dat, wanneer hij bevestigt dat zijn partner het inderdaad heel druk heeft gehad en hij zegt dat het zwaar voor haar is en te vragen wat hij evt. voor haar kan betekenen, hij dan impliciet zegt dat het met zijn eigen drukte wel meevalt. Door dit te denken zal hij zijn gelijk willen en niet bereid zijn om zijn vrouw tegemoet te komen, helaas. Dit kan zeer destructief werken in een relatie. Aangeven dat ook jij het druk hebt gehad, kun je dan beter doen op een ander tijdstip, op dit moment mag de aandacht gaan naar degene die daarom vraagt.

Erkenning krijgen
Vaak verwachten we eerst erkenning van de of een ander, voordat we de ander erkennen. Mensen willen zich meestal eerst begrepen voelen, voordat ze bereid zijn zich te verplaatsen in de gevoelens van de ander. Dat is een gemiste kans. Het kan juist enorm helpen om zelf de eerste stap te zetten. Waardering en erkenning géven is juist de meest effectieve manier om ook zelf meer erkenning te krijgen. Bijvoorbeeld door te zeggen: ‘Ga lekker zitten, ik zie dat er iets is, hoe voel je je, vertel…… wat heb je nodig?’

Een complimentje of bedankje wat gegeven wordt met gevoel en daarbij specifiek is, in combinatie met het benoemen van een kernwaarde of kwaliteit van de ander, kan enorm helpen om de ander te laten merken dat je haar ziet of hoort. Bijvoorbeeld: ‘Wat fijn dat je dit zegt of doet, ik had dit even nodig, dit doet mij zo goed, wat ben jij toch attent!’ Je écht gezien en gewaardeerd voelen in je kernkwaliteiten, motiveert om het beste uit jezelf te halen en te delen met het grotere geheel.

Het effect van erkenning
Erkenning zit vooral in kleine, alledaagse dingen; iemand om zijn mening vragen, interesse tonen in wat de ander denkt, voelt of doet, doorvragen of terugkomen op wat iemand eerder zei e.d. Het geven van erkenning heeft als effect dat de ander meteen bereid is om iets terug te doen. In veel conflicten draait het om het gemis van erkenning, helaas wordt dit meestal niet uitgesproken. Het geven van erkenning kan ook in conflicten een positief effect hebben.

Reflecteer op wat je hoort, in plaats van direct te reageren. Dat jij je inleeft in de situatie van de ander of gehoord hebt wat de ander zegt, betekent niet vanzelfsprekend dat de ander het idee heeft dat jij haar hebt gehoord. Daarvoor moet je eerst aandachtig luisteren én checken of het klopt wat je hebt gehoord of denkt te hebben gezien. Dit doe je door oprecht te luisteren. Dat betekent dat je de ander aankijkt en non-verbaal laat zien dat je geïnteresseerd bent, zonder oordelen, aannames of eigen interpretaties.

En door, wanneer de ander is uitgepraat of pauzeert, in het kort de kern terug te geven wat je de ander hebt horen zeggen, zonder oordelen, aannames of invullen en dan eerst te vragen of het klopt, alvorens te reageren. Als de ander dan aangeeft dat het klopt, of nog een aanvulling of correctie heeft, geef je opnieuw weer terug wat je hebt gehoord en vraagt nogmaals of het klopt. Zo ja, dan kan je reageren. Doe dit altijd met respect en blijf bij het onderwerp en de ander. Bewaar je eigen onderwerp, of punt wat je graag wilt maken, voor een later moment. Op deze manier krijgt de ander de kans, om precies aan te geven wat die bedoelt en kan eventueel, waar nodig, (zichzelf) corrigeren of aanvullen. Mocht je bang zijn te vergeten wat voor punt je wilt maken, schrijf dit dan kort op, zodat je daar later op terug kunt komen.

Voor de ander voelt dit als erkenning, omdat het fijn is om te merken dat je met aandacht hebt geluisterd en nauwkeurig wilt zijn. Voor jou is oprecht luisteren fijn, omdat je dan in verbinding met de ander kan blijven, de reactie van de ander kan dan zijn: ‘Ja dat klopt, dat is precies wat ik bedoel’. Dit kan ook voor jou als erkenning voelen.

ERKENNING HAAL JE UIT WIE JE BENT, NIET UIT WAT JE DOET OF HEBT!